در بخش اول، به بررسی ساختمانای بلند جهان و تاثیراتی که با ساخت اونا بر معماری گذاشته شد، پرداختیم. در این بخش به ادامه بحث قبلی با برشمردن ۹ ساختمون دیگه می پردازیم که از قرار زیر هستن:
چیس منهتن پلازا (۱۹۶۱ – Chase Manhattan Plaza / SOM)
ساخت این بنا در سال ۱۹۶۱ تموم شد.
این آسمون خراش به وسیله گُردن بنشفت (Gordon Bunshaft) از شرکت آمریکایی اس اُ ام (SOM) در ۶۰ طبقه ساخته شد.
حضور کمپانیایی چون اس اُ ام و مریل (Merrill) به عنوان نماینده طراحیای معمارانه، در ساخت این بنا بسیار موثر و موثر بود. این برج با ارتفاع ۸۱۳ فوت در خیابون منهتن شهر نیویورک تنها ۳۰ درصد از ۲٫۵ هکتار این سایت رو اشغال کرده و بیشترین متریالای مقرون به صرفه و قابل دسترس رو در زمان ساخت خود به کار گرفت. در ساخت نمای روبرو این آسمون خراش آلومینیوم، شیشه و استیل استفاده شده.
پی بُی تراس ()
این بنا سمبلی از معماری قرن بیستم هستش که نماینده ایده های جدید و مدرنی در ساختمون سازی بود. با این حال مورد انتقاد شدیدی قرار گرفت. دلایل این انتقادها بیشتر عواملی چون، نبود جذابیت، سردی و یه جور تحمیل در ساخت اون بودن. این مجموعه شامل سه مجتمع ۲۲ طبقه بود. دلیل درجه بندی در ارتفاع این ساختمانا نبود افزایش تعداد ساکنان اون و ایجاد استواری بیشتر ساختمون طبق درخواست ساکنان اون بود.
مارینا سیتی (۱۹۶۴ – Marina City / Bertrand Goldberg)
در واقع اون میخواس شهرکی رو واسه ساکنان اون تعبیه کنه که مردم بتونن بدون خروج از اون تموم نیازای روزمره خود رو تامین کنن و این کار رو بدون دور شدن از محل زندگی شون بکنن. این روش راهی واسه وارد کردن یه حومه شهری به داخل شهر بود.
شیزُآکا پرس ()
این بنای نه خیلی بزرگ، ایده های جدیدی رو در ساحتمان سازی و حومه سازی پس از پایان جنگ جهانی در ژاپن رو نشون داد. زیربنای ۷٫۷ متری و استوانه ای شکل با ارتفاع ۵۷ متری، به پله، دو آسانسور، آشپزخانه و امکانات بهداشتی واسه هر طبقه مجهز شده.
در بخش اساسی ساختمون واحدهای اداری تعبیه شده و تشکیل شده از بخشای جعبه ای شکل استیل ۳٫۵ متری پوشیده شده با شیشه س که در پهلوهای ساختمون دیده می شه.
برج ویلیس (۱۹۷۳ – Willis Tower (Sears Tower) / Skidmore, Owings, & Merrill)
طراحی این ساختمون به گونه ایه که ظرفیت ساخت فضاهای اداری رو در طبقات اولین اون جفت و جور کرده و ادارات اصلی شرکت سازنده این برج رو هم در خود جای داده. طبقات کوچیک تر این ساختمون به شکلی طراحی شده که دیدن تصاویری بدون حصار از شهر رو واسه ساکنان اون جفت و جور می آورد. در ساخت این بنا در حدود ۱۰ میلیون دلار در هزینه های استیل به کار برده شده در اون صرفه جویی شده.
مرکز تجارت جهانی ()
ساختمانایی چون ساختمون آزادی (Statue of Liberty) و امپایر (Empire State Building) در شهر نیویورک، سمبلای معروف این شهر هستن. مرکز تجاری جهانی (World Trade Center) که به برجای دوقلوی هم معروفیت دارن، از شناخته شده ترین بناهای تاریخ هستن. طراحی این بنا به وسیله معماری ژاپنی آمریکایی به نام مینُورُ یاماساکی (Minoru Yamasaki)، انجام شد.
این ساختمون در فواصل سالای ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۴ بلندترین ساختمون جهان به حساب می اومد. این ساختمون قبل از ویرون شدن، ۵۰۰٫۰۰۰ کارمند و ۸۰٫۰۰۰ بازدیدکننده رو فقط در روزای عادی هفته در خود جای می داد.
این بنای بزرگ، محل اصلی ایجاد ارتباطات تجاری، رد و بدل کردن اطلاعات، برخوردهای مستقیم سهامداران و صاحبان تجارتای بزرگ با همدیگه بود. هر کدوم از این برجای دوقلو تشکیل شده از ۱۱۰ طبقه و ۲۰۰۰ پارکینگ به همراه ۴۷ ستون استیل بود.
مرکز سیتی گروپ ()
ساختار اولیه این ساختمون، یادآور فضایی پرشده از قبر بود که از اون به عنوان “بزرگ ترین افتضاحی که هیچوقت گفته نشد” (the greatest disaster never told) نام برده می شه که این داستان در آخر در سال ۱۹۹۵ میلادی رو شد.
این داستان غیرقابل باور، حالا به عنوان یه داستان عادی در میان مهندسان شنیده می شه که تونسته جذابیت اونو در بین آسمون خراشای نیویورک افزایش هم بده.
ساختمون ای تی و تی (۱۹۸۴ – AT&T Building / Philip Johnson and John Burgee)
جنبه های صورتی چون نمای شطرنجی و طراحیای سنتی در کنار ارتفاع ۶۴۷ فوتی این بنا رو واسه معماری پست مدرن کرده. وجود طاقی به سبک معماری ایتالیا (Italian arcades) بدون این دست اون دست کردن تصور هر بیننده ای رو از ساختار عادی بناهای منهتنی به دور می کنه.
پی پی جی پلیس (۱۹۸۴ – PPG Place / John Burgee Architects with Philip Johnson)
قرار گرفتن ساختمانای این مجموعه در فضایی بسیار پهناور در کنار ساختارهای شیشه ای اونا که به وسیله معماران صنایع پی پی جی استفاده شده، تصویری از دیواره هایی رو به نمایش درآورده که گویی با پرده تزئین شدن.
این مجموعه ۱٫۵۷ میلیون مربع فوتی یکی از جمله بناهاییه که واسه جای گرفتن در میان معماریای پست مدرن، به رقابت کشیده شد.