طلاق گرفتن با وجود بچه باید با دقت بسیار زیادی پیش بره چراکه علاوه بر زن و شوهر فرزندان هم متحمل آسیبای زیادی می شن.
به گزارش آلامتو و به نقل از سپیده دانایی؛ در مورد کودکان طلاق صحبتهای زیادی شده؛ از آسیبهای احتمالی روند طلاق بر اونا، تا وظایف والدین در جهت تربیت درست این کودکان.
نشریه counseling today در یکی از شماره های سال ۲۰۰۰ به نقل از فلنگن، مقاله ای رو با نام منشور حقوقی کودکان طلاق، منتشر کرد.
در منشور حقوقی کودکان طلاق، دیدگاه کودکان درباره طلاق واسه والدینی که طلاق گرفته یا در شرف طلاق گرفتن هستن، نوشته شده. هدف از ذکر اون در اینجا زیاد شدن درک شما از دیدگاههای کودکان درباره فرهنگ طلاق است. می توان گفت با مطالعه تکراری این منشور و البته عمل به اون، می توان راهنمای خلاصه، به درد بخور و کاربردی در مورد چگونگی برخورد کودکان طلاق داشته باشیم.
منشور حقوقی کودکان طلاق
من یه کودک طلاق هستم و موارد زیر از جمله حقوق روشن منه:
- من حق دارم که درگیر مشکلات و دعواهای شما نشم. وقتی در حضور من به هم بددهنی می کنین، ذهن من پریشون می شه، تلاش نکنین منو بین خود واسطه کنین یا علیه همدیگه بشورانید. منو در مشکلات ارتباطی خود دخالت ندین، مشکلات شما به خودتون مربوطه و به من ربطی نداره.
- من حق دارم با هر دوی شما رابطه داشته باشم. من هر دوی شما رو دوست دارم. می دانم که بعضی وقتا به این مسئله حسادت می کنین، اما باید با اون کنار بیایید چون شما آدم بزرگ هستین ولی من یه بچه ام.
- من حق دارم از چیزایی که بر زندگی ام تاثیر می گذارن خبردار شم. اگه شما می خواهید از هم طلاق بگیرین، من حق دارم در اولین فرصت ممکن از این مسئله باخبر شوم. به همین ترتیب، اگه می خواید جدایی یا ازدواج دوباره کرده یا دست به اقدام مهم دیگری بزنین، من حق دارم از اون باخبر شوم.
- همونجوریکه حق دارم از مسائل مهم زندگیم باخبر باشم، از این حق هم برخوردارم که اطلاعات ناجور دریافت نکنم. یعنی شما نباید با من درباره سوء استفاده جنسی یا دیگه بدرفتاری های همسرتون (والد دیگه من) صحبت کنین. همینجوری نباید –به جای والد دیگرم- ازم معذرت خواهی کنین، چون با این کار خود، اونو در نظر من تحقیر می کنین. اگه ازم معذرت خواهی می کنین، از طرف خودتون معذرت خواهی کنین.
- من حق دارم که در خونه از یه فضای شخصی بهره مند باشم. منظورم این نیس که باید حتما یه اتاق اختصاصی داشته باشم، بلکه می خواهم بگم که نیاز به مکان و وقتی واسه خودم دارم. هم اینکه به وسایل شخصی خاصی هم نیاز دارم… که از اون جمله عکسی از والد دیگه س… از این مسئله تعجب نکنین.
- من حق دارم از امنیت فیزیکی و رسیدگی کافی بهره مند باشم. می دانم که ممکنه از طلاقتان خیلی ناراحت باشین، اما نباید به این خاطر نیازای من به امنیت و رسیدگی رو مورد بی توجهی بذارین. نمیخواهم تموم وقت منو در خونه تنها بذارین و به ملاقات و گشت و گذار با فرد جدیدی که واسه خود پیدا کرده اید، برید.
- من حق دارم یه وقتی رو با هر کدوم از شما سپری کنم. این حق من نباید وابسته به این باشه که یکی از شما چه قدر به دیگری پول داده یا می دهد، چون اگه اینجور باشه من احساس بی ارزشی می کنم و فکر می کنم واسه شما کالایی هستم که منو از مغازه خریده اید.
- من حق دارم، جدا از اینکه چه یه وقتی پیش هر کدوم از شما هستم، از پشتیبانی مالی و عاطفی هر دوی شما بهره مند باشم. منظورم این نیس که توقع من دو برابر کودکان دیگه س بلکه می خواهم نگران این نباشین که والد دیگه به من چه داده و فقط به این توجه کنین که خودتون به من چه می بدین.
- من حق دارم مسئولیتهای مشخصی داشته باشم و شما ازم انتظارات معقولی داشته باشین. اینکه کودک طلاق هستم، به این معنی نیس که نمی توانم امور روزمره، تکالیف یا دیگه مسئولیتهایی رو که بقیه کودکان انجام می بدن، انجام دهم. از طرف دیگه یادتون باشه که با اینکه ممکنه آبجی یا داداش (تنی یا ناتنی) کوچیکی داشته باشم، اما پرستار بچه نیستم.
- من حق دارم که شما در برخورد با من صبر و تحمل داشته باشین. من طلاق رو انتخاب نکرده ام. والدینم به خواست من مبادرت به ازدواج دوباره، جدایی یا آشنایی با فردی جدید نکرده ان و در کل خودم نخواسته ام که زندگیم زیرو رو شه. پس کمتر از بچه های دیگه بر زندگی ام کنترل داشته ام. این بدون معنا هستش که واسه حل و فصل مشکلاتم نیاز به کمک و پشتیبانی شما دارم.
- دست آخر اینکه، من حق دارم که یه کودک باشم. من جاسوس، سنگ صبور، یا مادر شما نیستم. من مجبور نیستم چون شما از صحبت کردن با هم بدتون می آید، پیغام رسان شما باشم. شما منو به دنیا آورده اید…. پس حق دارم که چیزی بیشتر از یه کودک طلاق باشم. من حق دارم کودکی باشم که علاقه والدینش به اون بیشتر از تنفریه که نسبت به هم دارن.