به گزارش آلامتو و به نقل از سایت ما؛ نیوزلند با تپه های سرسبز و تفریحات عجیب و غریبش بدون بزرگ نمایی انگار از دل اسطوره ها بوجود اومده. واسه شناخت بیشتر این کشور استثنائی با ما همراه شید.
مه دور و بر کوه های دوردست می شه. آب که آمیزه ای از رنگ آبی با سبز زمردیه همیشه به ساحل سنگی برخورد می کنه. سرسبزی نواحی طبیعی روشن و فرح بخشه و در کل گویی به مکانی نامعلوم سفر می کنین.
گردشگران در شهر ساحلی کوچیک «Kaikoura» در سواحل چرخ میزنن و در فروشگاه ها جستجو می کنن. از هر کشوری (بریتانیا، دانمارک، هند، چین) مسافر اومده اما گردشگر آمریکایی کمیابه.
نیوزیلند مثل همسایه بزرگ تر و برجسته ترش، استرالیا، در رادار سفر آمریکا جوری که باید شناخته نشده. ترکیبی از تاثرات مناطق حاره ای و اروپا با چاشنی فرهنگای آسیایی و بومی، نیوزیلند رو بسیار مهم می کنن.
اوکلند (Auckland)
اوکلند ناحیه ای شهریه که از راه تپه های سبز و گرد و لبنیات سازیا محاصره شده. این شهر که ورودی غالب گردشگران نیوزلنده هم پرهیاهوه و هم همراه س با ظرافتای فراوون.
در ساعت ۸ شب تنها کسی هستین که در خیابون قدم می زنید و فقط بعضی وقتا صدای خودرویی از دور به گوش می خوره.
برج تماشای «SkyTower» بلندترین سازه ساده در نیمکره جنوبیه که با پرداخت ۲۸ دلار نیوزلندی می تونین با آسانسور به بالای اون رفته شهر و خلیج هارایکو (Haraiku) رو تماشا کنین.
واسه نترسا: می تونین از بالای برج سقوط آزاد رو تجربه کنین. هم اینکه رستوران گردان در بالای برج امکان نظاره شهر و مناظر رو به هنگام غذا خوردن جفت و جور می آورد.
اما این بهترین دورنمای شهر نیس. یه اتوبوس سواری کوتاه شما رو به «Mount Eden» می رسونه که بیشتر به تپه ای بزرگ شباهت داره تا یه کوه. مسیرهای پیچ در پیچ مونت ادن پیاده نوردها و دوچرخه سواران رو تحریک می کنه.
در قله اون دهانه ای آتشفشانی واقع شده، فرورفتگی به سمت داخل که پوشیده از گیاهان سبزه. از فراز کوه، اوکلند زیر پاتونه.
دورنما تا خلیج هارایکو پیشرفت داره، خلیجی که سکونت گاه دلفین معمولی و نهنگ «Bryde» است. هر روزه مردمون در جستجوی تماشای نهنگا در قایقای گردشی گرد هم میان.
اونا جنون هرمان ملویل نویسنده در روزایی که اقیانوس واسه پیدا کردن این مخلوق افسانه ای متلاطم بوده رو درک می کنن و به هنگام عبور دسته ای دلفین، ده ها عکس می گیرن.
در انتهای سفر کاپیتان دست هاش رو به همدیگه خواهید مالید و میگه که حیوانات وحشی ذاتا غیرقابل پیش بینی هستن و به خاطر همین هزینه سفر رایگان هستش.
جزیره وایهکه (Waiheke)
اگه بدشانسی خود در ندیدن نهنگا رو نفرین می کنین (۷۰٪ شانس دیدن هست) می تونین به جزیره وایهکه برید: از اون دست جزیره هایی که در بروشورها هست و مردم لبخندزنان در ساحل هاشون آفتاب می گیرن.
ابرهای بارانی به هنگام ورود به فضای هوایی جزیره تیکه تیکه می شن. از یه جنتلمن انگلیسی واسه یه تور کامل جزیره بخواین، اون با شما از گذشته تپه ها و خونه هایی به ارزش چندین میلیون دلار واسه فروش میگه.
هابیتون (Hobbiton)
یه سفر دو ساعته به جنوب از بین تپه های مواج و سرسبز، به شهر کوچیک ماتاماتا میرسه. سالیانه هزاران گردشگر به این شهر سفر می کنن.
ماتاماتا میزبان هابیتونه که فیلمای فانتزی محبوب ارباب حلقه ها و هابیت در این محل فیلمبرداری شدن. توریستا در مقابل خونه هابیتا ژستایی مشابه فیلم می گیرن و در همون حال راهنمای تور از چگونگی ساختن اینه فیلمبرداری پرده بر می داره.
اگه جمعیت امروزی گردهم اومده در راه های باریک رو واسه لحظه ای در نظر نگیریم، به این می مونه که به دنیایی دیگه سفر کردیم. در این محل واسه لحظاتی میشه به افسانه ها و جادوگرها ایمان پیدا کرد.
کریست چرچ (Christchurch)
کریست چرچ که بزرگ ترین شهر در «South Island» است دارایی وجهی بسیار متمایزه: جادوگری منصوب دولت! جادوگر در خیابون «New Regent» در میان کافه ها و جواهریا نشسته و به همراه شاگرد و زنی با لباس پریان به نوشیدن چای مشغوله.
این جادوگر ۸۴ ساله نماد کریست چرچه و بیشتر در تلاش واسه تغییر، با حکومت مخالفت می کنه. حلقه «The Faere» گروهی از زنان همراه با جادوگرانه که به خاطر خوشحال کردن کودکان به بیمارستانای محلی می رن.
کریست چرچ کاراکترهای متنوعی رو در خود جای داده. جامعه «The Steampunk» فروشگاهی در خیابون کولومبو داره که لباسای دوره ویکتوریایی رو به فروش میرسونه.
گوشه و کنار دیواره های ساختمون با هنر خیابانی خلق شده از راه هنرمندان محلی پوشیده شده.
در آخر هفته ها بعضی کافه ها اجرای دی جی دارن و وقتی که در کارائوکی آهنگای پاپ دهه ۸۰ انتخاب می شن، نورها به رنگ قرمز و سبز در میان.
کویینزتاون (Queenstown)
از بین کوه ها اگه کمی بیشتر به جنوب برونین خود رو در کویینزتاون پیدا می کنین. کویینزتاون که از راه یه رشته کوه افسانه ای محاصره شده، حسی آرامش بخش به مسافران القا می کنه. البته این مسئله با معروفیت این شهر یعنی «پایتخت ماجراجویی جهان» در تضاده.
در کویینزتاون بزرگ ترین تاب دنیا رو پیدا می کنین، شهری که بانجی جامپینگ در اون اختراع شد و افراد سوار بر قایقای جت روی آب در رفت و اومدن.
اگه کمی در مرکز شهر کویینزتاون قدم بزنین و به بالای سرتون نگاه کنین پاراگلایدرها و پروازهای چارتر رو که به نرمی روی دریاچه فرود میان مشاهده می کنین.
اگه گرسنه تونه به «Fergburger» برید. صف اون کمی طولانیه اما اگه کمی صبر کنین طعم خوشمزه برگرهای گورمت نیوزیلند رو می چشین.
میلفورد ساند (Milford Sound)
این محل که از تکنولوژی و مدرنیته به دور بوده با دورنماهای کوه هایی که گویی آسمونا رو می بلعند، انگار از ازل وجود داشته. خیره شدن به کوه ها حس کوچیک بودن رو القا می کنه.
یه تیکه از شما می خواد که این لحظه رو به شکل عکسی ثبت کنه اما قسمتی دیگه تمایل داره لحظه رو با تموم وجود زندگی کنه.
فکر میکنین که تا حالا چیزی به این زیبایی دیده بودین یا از این به بعد می بینین و به خاطر همین و بسیاری دلایل دیگه باور داریم که نیوزیلند دنیاییه که هرکی در وقتی خاص از زندگی ش باید تجربه کنه.