نظریه سازگاری شغلی[1](TWA)
این نظریه شامل چند قضیه و نتایج آنها است که فرایند سازگاری با شغل را عنوان میکند.
این قضیهها، زمینههایی از شخص و محیط کار را مشخص میکنند که رضایت شغلی و فقط شغل را پیشبینی میکند. به عبارت دیگر طراحان (TWA) پیشبینی میکنند که آیا یک فرد در یک شغل خاصی راضی خواهد بود؟ و برای چه مدتی در این شغل باقی خواهد ماند. مطابق با TWA افراد در طلب رسیدن و حفظ سازگاری با محیطهایشان هستند جایی که سازگاری به عنوان ارتباط هماهنگ بین فرد و محیط تعریف شده است.
همچنین در این نظریه سازگاری شغلی مفهوم جور بودن یا تطابق بر پایه کاربرد ابعاد مشابه برای توصیف افراد و محیطها دارد. برای مثال میتوان به تواناییهای یک فرد نسبت به آن چیزهایی که شغلش از او خواسته است و ارزشهای کاری و نیازهای یک شخص نسبت به پاداشهای موجود در کار اشاره کرد محیط و فرد آموختهاند که تعادل داشته باشند به عبارت دیگر محیط ملزوماتی برای خود دارد (بعضی تواناییهای فردی برای انجام کار) و شخص نیز متقابلاً تقاضاهایی از محیط دارد و تواناییهای محیط برای ارضای نیازهای فرد است. نظریه سازگاری شغلی بر اهمیت توصیف حد رضایت شخص توجه دارد، یا اینکه تا چه حد تواناییها و مهارتهای شخص با آنچه شغل یا سازمان طلب کرده مطابقت مییابد یعنی یک شخص تا چه حد کارمند رضایتبخشی است. همچنین این نظریه به سطح رضایت فرد تأکید دارد و اینکه تا چه میزان احتیاجات فرد با این شغل برطرف میگردد.
همانطور که در شکل نشان داده شده است شخص تواناییهایی دارد و شغل هم شرایطی برای توانایی فرد قائل است اگر این دو تطابق داشته باشند برای فرد رضایتبخش است. براساس درجه رضایت کارمندان ممکن است ترفیع بگیرند، جابجا شوند و یا اخراج گردند تمام این حالتها منجر به یک شغل جدید میشود (ملاعباسی، 1391).
[1] Theory Work Adgustment
لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه:
بررسی رابطه استرس شغلی با رضایت شغلی پرستاران شاغل در بیمارستانهای شهر کرمانشاه در سال 1393