نظریه سازگاری شغلی[1](TWA)

این نظریه شامل چند قضیه و نتایج آنها است که فرایند سازگاری با شغل را عنوان می­کند.
این قضیه­ها، زمینه­هایی از شخص و محیط کار را مشخص می­کنند که رضایت شغلی و فقط شغل را پیش­بینی می­کند. به عبارت دیگر طراحان (TWA) پیش­بینی می­کنند که آیا یک فرد در یک شغل خاصی راضی خواهد بود؟ و برای چه مدتی در این شغل باقی خواهد ماند. مطابق با TWA افراد در طلب رسیدن و حفظ سازگاری با محیط­هایشان هستند جایی که سازگاری به عنوان ارتباط هماهنگ بین فرد و محیط تعریف شده است.
همچنین در این نظریه سازگاری شغلی مفهوم جور بودن یا تطابق بر پایه کاربرد ابعاد مشابه برای توصیف افراد و محیط­ها دارد. برای مثال می­توان به توانایی­های یک فرد نسبت به آن چیزهایی که شغلش از او خواسته است و ارزش­های کاری و نیازهای یک شخص نسبت به پاداش­های موجود در کار اشاره کرد محیط و فرد آموخته­اند که تعادل داشته باشند به عبارت دیگر محیط ملزوماتی برای خود دارد (بعضی توانایی­های فردی برای انجام کار) و شخص نیز متقابلاً تقاضاهایی از محیط دارد و توانایی­های محیط برای ارضای نیازهای فرد است. نظریه سازگاری شغلی بر اهمیت توصیف حد رضایت شخص توجه دارد، یا اینکه تا چه حد توانایی­ها و مهارت­های شخص با آنچه شغل یا سازمان طلب کرده مطابقت می­یابد یعنی یک شخص تا چه حد کارمند رضایت­بخشی است. همچنین این نظریه به سطح رضایت فرد تأکید دارد و اینکه تا چه میزان احتیاجات فرد با این شغل برطرف می­گردد.
همانطور که در شکل نشان داده شده است شخص توانایی­هایی دارد و شغل هم شرایطی برای توانایی فرد قائل است اگر این دو تطابق داشته باشند برای فرد رضایت­بخش است. براساس درجه رضایت کارمندان ممکن است ترفیع بگیرند، جابجا شوند و یا اخراج گردند تمام این حالت­ها منجر به یک شغل جدید می­شود (ملاعباسی، 1391).

[1] Theory Work Adgustment
لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه:
بررسی رابطه استرس شغلی با رضایت شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان­های شهر کرمانشاه در سال 1393