در کشوری که ۱۰ میلیون نفر بازم در نوزدهمین سال قرن بیست و یکم میلادی، از سواد خوندن و نوشتن محروم هستن و بیشتر از ۴۰ درصد جامعه زیر خط فقر زندگی میکنن، مدارسی هست که شهریه ۱ سال تحصیل در اون، برابر تحصیل هرساله در مقطع دکترای مهندسی هوافضا و دکترای علوم انسانی و هنر در روزگار دلار ۱۳ هزار تومانیه. این روزا، از گوشت و قارچ و کتاب گرفته تا مدرسه رفتن، لاکچری شده و کم کم باید با عدالت آموزشی در ایران عصر ۱۴۰۰، خداحافظی کرد.
ما تنها کشور جهان هستیم که چندین نوع مدرسه مثل تیزهوشون ونمونه دولتی و نخبگان و فرزانگان و ستارگان و. . داریم.
تو تهران، به خصوص مناطق ۱ تا ۳ شهرداری، مدارسی هست که ورود به اون، بعضی وقتا از ورود به دانشگاه سلطنتی استکهلم یا شینهووا چین که در فهرست ۱۰۰ دانشگاه برتر جهان قرار دارن، سخت تره. در این مدارس، هزینه های ۴۰ تا ۱۰۰ میلیون تومانی واسه یه سال تحصیل علم اموزان اخذ می شه و اونم پس از برگزاری آزمون کتبی و شفاهی و بررسیای عقیدتی و روانی و شکلای جور واجور و اقسام تستای جور واجور! اردوهای اروپا، حالا بخش جدانشدنی از برنامه های مدارس لاکچری بالا شهر تهرانه.
در یکی از این مدارس، خونواده های دانش آموزان اروپایی، به علم اموزان تهرانی معرفی می شن تا رد و بدل کردن دانش آموز صورت بگیره.
به این صورت که یه دانش آموز مثلا هلندی، به مدت چند روز به تهران سفر می کنه و در خونه یه علم آموز تهرانی، ساکن می شه تا با سبک زندگی ایرانیان آشنا شه.
در این زمان هم، دانش آموز ایرونی، در خونه این دانش آموز هلندی، حضور داره و با سبک زندگی هلندیا آشنا می شه.
خدمات ویزا و ترانسفر با همکاری مدرسه تهرانی انجام می شه و با هزینه خود دانش آموز.
این که دانش آموز پنجم ابتدایی یا دوم متوسطه، در این آشناییای فورس ماژور ضربتی چند روزه پر هزینه، ان هم در سن ۱۲ تا ۱۶ سالگی، چه چیز خاصی عایدش می شه، بمونه . . .
اون چه که مهمه، پرستیژ مدرسه ایرانیه که با جفت و جور کردن این بستر کار گردشگری آموزشی!، پول خوبی به جیب می زنه و تبلیغات غیر مستقیمی واسه مدرسه اش در صنعت مدارس لاکچری بالا شهر تهران، دست و پا می کنه.
نمونه این فوق برنامه های عجیب و غریب در چند سال گذشته خیلی زیاده و سال به سال هم به خلاقیت مدیران (بخونین کاسبان علم) اضافه می شه.
مدارسی که پاتیناژ و زبون فرانسه و ورزشای جور واجور رو آموزش میدن و تورهای برون استانی و برون مرزی هم برگزار می کنن، بخش جدانشدنی از تبلیغات اینستاگرامی مدارس در ایام ثبت نامه.
پرداخت شهریهای سنگین واسه گذران یه سال تحصیلی (۹ ماهه) تو یه مقطع تحصیلی اونم واسه آمادگی شرکت در کنکور سراسری که رقابت بازم فشرده ای روی دانشگاه ها و رشته های خوب در ان هست، کمی دور از انصافه. اونم در شرایطی که بسیاری از علم آموختگان دانشگاه های خوب کشور، در شغلی غیر از مهارت و تخصص خود مشغول به کار و امرار معاش هستن و واسه شرکت درآزمون آیلتس وتافل و GRE به خاطر خروج از کشور، لحظه شماری می کنن!
وقتی میشه ۱۲ سال تحصیلی رو با کم ترین هزینه در مدارس معمولی سپری کرد و از فرصتای کمک آموزشی دیجیتالی واسه تقویت پایه درسی استفاده کرد و از سال اول دانشگاه، به بیرون مرز کشور رفت، پرداخت صدا میلیون تومن شهریه واسه گذران این مقاطع تحصیلی در ایران به وسیله بعضی از خونواده های پولدار، جای تامل داره.
هزینه ای که میشه واسه تحصیل ۱۲ مقطع در ایران پرداخت کرد، میشه با رقم متعادل تری در مدارس عادی تر هزینه کرد و این بودجه رو واسه تحصیل در دانشگاه عالی در کشوری ممتاز هزینه کرد که بازدهی بالاتری داره و بخشی از ان رو خرج تحصیل کودکان محروم کرد.
این که کودکی زیر ۱۵ سال، در مدارس لاکچری، در اهداف زبانا و کلاسا و ورزشا و برنامه های عجیب و غریب قرار بگیره، تنها طعمه ای خوشمزه واسه کاسبان علمه. اون‌ها که به دنبال فرمولیزاسیون انتگرال و مندلیف و سینوس با کتاب‌های میکروطبقه بندی ضربتی . . . . هستن و تنور سرد کنکور این سال‌ها رو به طور مصنوعی گرم نگهداشته ان.
با امید به اینکه روزی، سیستم آموزشی ما هم مثل فنلاند و ژاپن مترقی شه و مهارت اساسی به جای حفظیات اساسی و آموزش پولی، جانشین علم آموزی شرافتمندانه شه و تماشاگر پرداختای میلیونی واسه گذران ۹ ماه تحصیل پشت کلاسای درس، که آموزشش طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مجانیه، نباشیم.
براساس گفته‌های مجتبی زینی‌وند، رئیس سازمان مدارس غیردولتی بیشترین حد شهریه واسه مدارس ابتدایی شهر تهران ۹ میلیون و ۴۰۰هزار تومن، دبیرستان‌های دوره اول متوسطه بیشترین حد ۱۱میلیون تومن و واسه دبیرستان‌های دوره دوم متوسطه به غیر از پایه دوازدهم بیشترین حد ۱۵میلیون تومنه.
یکی می گفت . . .
دانشگاه نرویم !
از مهارت ، از رابطه حرفه ای ، از کار، خودتون رو محروم نکنید !
دانشگاه نرویم !
مگه مدرسه ، زندگی یاد داد که دانشگاه کار بده ؟
دانشگاه نرویم !
چون دانشگاه ازاد و غیر انتفاعی ، پولت رو می گیرد ، جایش مدرک میدهد که جای کار سرکار بروی .
دانشگاه نرویم !
چون ششصد و چهل هزار نفر پشت کنکور پزشکی به جای رویای روپوش سفید به کار سیاه می رسن .
دانشگاه نرویم!
چون باید خودمون رو دوست داشته باشیم ! عمرمون با ارزشه ، حیف نباید بشه در جزوه های شصت صفحه ای دانشگاه فلان . . . .
من در مورد ساسی مانکن حرف نمی زنم ؛ بازی ساسی، یک فریب بزرگ جامعه خواب ماست. اصلا من از این جامعه هول و ترس دارم ؛ از جامعه ای که بیست و پنج هزار علم اموز تشنه دشتیاری رو نمیبیند ، بچه هایی که در اصطبل درس می خونن رو نمیبیند ، موضوع اش دو و نیم میلیون کودک باز مونده از تحصیل نیست ؛ اما موسیقی ساسی مانکن بالاترین جایگاه مسایلشه
حتما ببینین: