حتما واسه شمام پیش اومده که به رستوران یا کافه ای برید و بعد از دیدن سالاد سزار ۲۰ هزارتومانی خود که شامل چند پر کاهو و ۰٫۳ گرم فیله مرغه، بگید : " واقعا این رستورانا پول در میارن "، کافیه همون اواخر یکی از کتابای رابرت کیوساکی رو هم خونده باشین تا مطمئن شید که شما می تونین یه بیزینس موفق تر راه بندازین.
اما وقتی پای حساب و کتاب کار می رسه، می بینین که سرمایه لازم واسه خرید وسایلی مثل: فر، لوازم آشپزخانه و مهم تر از همه، یه مکان مناسب واسه جذب مشتری، بسیار بیشتر از چیزیه که در بودجه شما می گنجد.
خبر خوب اینکه بازار سرویس دهی به مشتری امروزه اونقدر اشباع شده که دیگه ، بُرد با کسانیه که ایده جدید دارن و نه پول بیشتر. کافه، رستورانای سیار یکی از همین ایده های نو در کشورمونه که در سطح جهان سابقه ای چند ده ساله داره.
از اونجایی که این کافه رستورانا تا به امروز امتحان خود رو پس داده و دست کم در شهر تهران با استقبال مردم رو به رو شدن، در این گزارش ، به چگونگی راه اندازی اینجور کار و کاسبی ای می پردازیم.
کافه های سیار رو شاید به شکل ماشینای بستنی فروشی که در فیلمای امریکایی و انگلیسی وجود داشتن، دیده باشین. ونا و کاروانای بزرگی که با رنگا و استیکرهای جذاب، تزیین شده و خیابون به خیابون مشتریا رو پای دخل مغازه متحرک خود میکشن؛ تقریبا مثل کاری که در ایران با وانتای سفید و آبی و واسه خرید نون خشک و ضایعات آهن یا فروش میوه … انجام میشه!
کافه های سیار در ایران مثل: ایشون کافه، کافی اکسپرس، کافه رو، کافه ون و … در واقع ماشینای ونی هستن که به یک یا چند دستگاه قهوه ساز مجهز شدن و شکلای جور واجور قهوه و شیرینی (معمولا خونگی) رو در منوی خود جای میدن.
قیمت هر ون، بسته به سلامت موتور و بدنه اون ، چیزی بین ۱۰ تا ۲۵ میلیون تومنه ولی اگه به دنبال خرید خودروهای خاص مثل فولکس واگنای قدیمی نباشین، ممکنه بتونین استارت کار رو با خودروهای ساده تر و ارزون تری مثل وانت پراید یا وانت پیکان و حتی خودروهای هاچ بکی مثل پژو ۲۰۶ بزنین، اما باید گفت که اصول و فلسفه واقعی کافه سیار روی پاشنه ونای تقریبا بزرگ مثل شکلای جور واجور فولکس و فورد می چرخه و با خودروهایی مثل وانت بعیده بتونین منو خیلی گرون و پر سودی رو ارائه بدین.
همونطور که می بینین قیمت اولیه کار، رقم بالایی نیس اما یه ماشین اغذیه فروشی باید ظاهر جالبی داشته باشه تا موجب جذب مشتری شه که بدین منظور، صافکاری و رنگ آمیزی بدنه یه فولکس قدیمی ممکنه گران تموم شه.
با در نظر گرفتن فرق شرایط خودروها و فرق قیمت استادکاران صافکار و نقاش در شهرای جور واجور، ارائه قیمت واسه این بخش از کار سخته اما کلا بعیده بتونین صافکاری و نقاشی رو با رقمی کمتر از ۴ میلیون تومن تموم کنین، مگه اینکه خودرو شما احتیاجی به بازسازی ظاهری نداشته باشه.
از طرف دیگه بلندی سقف اینجور ونایی متناسب با حالت نشسته سرنشینان طراحی شده، اگه نیاز باشه فروشنده در ماشین بایستد (مانند ماشینای بستنی فروشی) ، هزینه اضافه ای واسه قالب گیری سقف جدید و جایگذاری اون باید کنار گذاشته شه.
البته حالا میشه گفت که خیلی از ونای فولکس احتیاجی به این مورد ندارن و بدون انجام تغییرات سنگین هم میشه اونا رو تبدیل به کافه سیار کرد، به خصوص اینکه اینجور خودروهایی قدیمی، نوستالژیک و سنتی حساب می شن و دستکاری شدید بدنه اونا به کام علاقه مندان خودروهای سنتی خوش نمیاد.
اگه شما بخواین، بیزینس خود رو به جای کافه، به رستورانی سیار پیشرفت بدین، هزینه های دیگری، به راه اندازی کار و کاسبی شما اضافه می شه.
شما به یه سینک و دو منبع آب (یکی واسه آب تمیز و دیگری واسه جمع آوری آب مصرف شده) ، نیاز دارین که حدود ۵ میلیون تومن، قیمت دارن.
هر فر، گرمخانه و گاز هم حدود ۳ میلیون تومن تموم می شه. هم اینکه شما به یه یخچال واسه نگهداری مواد اولیه نیاز دارین که اونم هزینه ای میلیونی رو به شما تحمیل می کنه که از نمونه های دست دوم قدیمی تا مدلای نو بین ۱٫۵ تا ۶ میلیون تومن متغییره.
در آخر واسه راه اندازی تموم این دستگاه ها، وجود یه موتور برق هم در ون شما لازمه. هرچند کافه های سیار ، میتونن با کمی روابط اجتماعی بالا، از خونهای دور و بر که در مقابل اونا مستقر می شن ، برق بگیرن اما اگه لوازم زیاد باشه ، احتمال اینکه فردی اینجور لطفی در حق بیزینس نو پای شما بکنه، کم به نظر می رسه.
بعد از تجهیز ماشین، نوبت به اخذ مجوزای لازم واسه راه اندازی این بیزینس سیار می رسه. کافه ها زیر مجموعه صنف قنادان و رستورانای سیار زیر مجموعه صنف فست فودا حساب می شن که باید از این اتحادیه ها ، مجوز لازم رو بگیرن.
هم اینکه مجوز بهداشت مهمترین مجوزیه که قبل از تجهیز ماشین باید به فکر اون باشین، چون که بسته به فعالیت شما، ضوابطی واسه بهداشتی سازی محیط ون شما هست که باید رعایت شه، مثلا ونی که بنا هستش در اون ،غذا جفت و جور و عرضه شه، باید تموم فضای داخلی اون با استیل ضد خش پوشونده شه.
اگه بخواین ون خود رو رو به روی مرکز خرید یا مکان نیمه خصوصی، قرار گرفتن بدین ، باید با مسئولین اون مکان هماهنگیای لازم رو انجام بدین و در بعضی موارد مبلغی هم پرداخت کنین.
اما فعالیت در پارکها و خیابونای عمومی معمولا بلا مانعه و حتی شهرداری واسه رونق بعضی خیابونا مانند خیابون ۳۰ تیر ( در منطقه ۱۲ شهرداری) به شما پیشنهاد همکاری میده.
کسب مجوز اماکن هم واسه ایجاد امنیت ماشین و خریداران، لازمه و شاید مجبور شید ون سیار خود رو به یه دوربین مدار بسته هم مجهز کنین.
البته بدیش اینه قوانین خیلی روشنی در مورد فعالیت کافه سیارها در همه شهرای کشورمون وجود نداره و بعید نیس در شهرایی جز تهران با قوانین و سخت گیریای متفاوتی مواجه شید، به خصوص ماموران شهرداری که می تونن به دلیل ایجاد سد معبر به شما تذکر بدن و مسائلی مثل این.
با این وجود به لطف توانایی جنب و جوش کافه های سیار، معمولا صاحبان این خودروها هر روز یا هر چند روز یه بار محل فعالیت خود رو تغییر میدن تا کمتر در برابر مواجه با مشکلات احتمالی باشن.
به هرحال هزینه های گفته شده می تونه تلورانس زیادی داشته باشن، بسته به اینکه شما تا چه حد بیزینس خود رو گسترده و با کیفیت کنین شاید بازه قیمتی از ۲۰ – ۳۰ میلیون تا حدود یکصد میلیون تومن رو در بر گیرد.
اما کلا ، ایده اغذیه فروشی سیار، چه به شکل ساده اون، یعنی کافه ای که تنها قهوه و شیرینی سرو می کنه و چه به شکل پیچیده اون، یعنی فروش غذای غیر آماده که در خود ون جفت و جور می شه، کسب و کاریه که می تونین به بازدهی و جذابیت اون ایمان داشته باشین.