شهر اوردوس از حدود ۱۵ سال پیش به یکی از مراکز مهم سرمایه گذاری دولتی چین تبدیل شد. دولت که قصد داشت با سرمایه گذاری و ساخت و سازه های بلندپروازانه جمعیت این شهر رو به یه میلیون نفر برسونه، موفق به این کار نشد. قسمت بزرگی از این شهر که الان تنها ۱۰۰ هزار نفر جمعیت داره، خالی از ساکنان و متروک باقی مونده. با سایت ما همراه باشین.
شهر اوردوس (Ordos) چین که روزی پر از پول های تزریق شده بود حالا بزرگترین شهر متروکه دنیاس.
حدود ۱۵ سال پیش رونق یه معدن زغال سنگ باعث شد که دولت چین به امید ساخت یه مرکز فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، پول زیادی رو صرف پیشرفت این شهر کنه.
شهر جدید اوردوس، که به کانگباشی (Kangbashi) هم معروفه، می تونست ۱ میلیون شهروند رو در خود اسکان دهد و به خاطر پروژه های بزرگ معماری مفهومی، برج های مسکونی و ورزشگاه هایی با آخرین تکنولوژی روز، مشهور باشه.
اما مالیات بالای املاک و ساخت و ساز ناتوون باعث دلسرد شدن مردم از سکونت در این شهر شد. این روزا با این که حدود ۱۰۰ هزار نفر در این شهر زندگی می کنن، اما بیشتر شهر بلااستفاده مونده و در حال از بین رفتنه.
رافائل اولیویه (Raphael Olivier)، عکاس مجموعه «اوردوس – یه آرزو شهر شکست خورده»، می گوید:
تموم شهر حس یه ایستگاه فضایی آخرالزمانی رو می دهد که مستقیماً از دل یه فیلم علمی تخیلی بیرون آمده.
اولیویه اجازه انتشار تعدادی از عکس های فوق العاده اش رو به مجله آنلاین تک اینسایدر (Tech Insider) داد. عکس های دیگش رو می تونید در سایت شخصی اش ببینین.
اوردوس واقع در استان دورافتاده «مغولستان داخلی»، روی یه ششم ذخایر زغال سنگ چین قرار داره. این شهر اوردوس رو محل جذابی واسه پیشرفت ساخته.
در آخرای دهه ۹۰ و ابتدا دهه ۲۰۰۰ شرکت های خصوصی معدن اجازه حفاری در این مناطق رو پیدا کردن. ظهور این تجارت جدید باعث ایجاد درآمدهای زیادی واسه دولت از راه مالیات شد.
اولیویه می گوید: «دولت عزمشو جزم کرد ساخت این شهر زیادتر از اندازه جاه طلبانه رو از صفر شروع کنه.» در سال ۲۰۰۵ دولت شروع به سرمایه گذاری صدها میلیون در زیرساخت ها و املاک کرد.
اما در سال ۲۰۱۰ زیادی خونه در بازاری که در واقع نبود باعث ترکیدن حباب شد. به گفته اولیویه مالیات بالای املاک، خونواده ها رو از نقل جای به این شهر منصرف کرد.
هم اینکه شهر جدید اوردوس درست چند کیلومتر دورتر از "شهر قدیمی" اوردوس که یه شهر پررونق در استان بود، بنا شد. الیویر می گوید: «مردم دلیلی واسه نقل جای نمی دیدند.»
«در آخر فقط مقام های دولتی و کارگران ساختمانی مهاجر به شکل موثر در اون جا مستقر شدن. اینطوری قسمت بزرگی از شهر به طور کاملً متروکه موند.»
۹۰ درصد واحدهای آپارتمانی از سال ۲۰۱۰ خالی هستن.
اوردوس بازم مثل یه شهر که آیندگان اون رو ساخته ان باقی مونده.
توریست ها و خبرنگاران واسه ثبت معماری مسحور کننده و عجیب و غریب و مرموز اوردوس به این شهر سرازیر شده ان.
این دو مجسمه اسب، مرکز توجه میدون چنگیز خان در مرکز شهر هستن. اسب ها نماد انتخاب شده واسه این شهر و نشون فرهنگ کوچ نشینی هستن.
به گفته یکی از معمارهای گروه معماری MAD، موزه هنر و شهر اوردوس «انگار از فضا به کره زمین فرود آمده.»
ورزشگاه دونگ شنگ (Dong Sheng) شهر اوردوس گنجایش ۳۵ هزار نفر تماشاگر رو داره، اما هیچوقت پر از تماشاگر نبوده.
این ویلای متروکه بخشی از پروژه «اوردوس ۱۰۰» است. واسه این پروژه از ۱۰۰ معمار واسه طراحی دهکده ای با خونه های ۱۰۰۰ متر مربعی دعوت شده بود.
فشار واسه ساخت تند و ارزون باعث مخروبه شدن بعضی از سازه ها در مدت کوتاهی بعد از ساخت شون شده و خیلی از ساختمون ها نیمه کاره به نظر می رسند.
در چند سال گذشته دولت محلی تلاش هایی واسه جذب شهروندان انجام داده. به کشاورزان در ازای نقل جای به اوردوس، پیشنهاد «جایزه های سخاوتمندانه و آپارتمون های رایگان» داده شده.
واسه تشویق کارمندان به اسکان در محلی نزدیک محل کارشون، دفاتر دولتی از ۳۰ کیلومتری شمال اوردوس به محلی نزدیک تر منتقل شدن.
هم اینکه دبیرستان های معتبر به اوردوس منتقل شدن. آپارتمون های خالی تبدیل به خوابگاه های علم آموزی شدن و الان میزبان علم آموزان هستن.
در نتیجه این تلاش ها جمعیت شهر اوردوس به ۱۰۰ هزار نفر زیاد شد. با این حال با قطعیت نمی توان درباره جمعیت دقیق شهر صحبت کرد. بعضی می گن که دولت واسه سرپوش گذاشتن بر این فاجعه برنامه ریزی شهری، آمار واقعی رو مخفی می کنه.
اوردوس هنوز فاصله زیادی با رسیدن به ظرفیت واقعی اش داره.
اولیویه شکست پروژه شهرسازی رو مربوط به نگاه «بسازش، مردم خودشون می آیند.»، می دونه. این نشون دهنده مشکلی گسترده در چینه. مقامات چینی امیدوارن جمعیت شهری چین رو تا سال ۲۰۲۰ به بیشتر از ۲ برابر برسانند.
شهرهایی مثل اوردوس واسه جای دادن به توده ها ساخته می شن اما توده ها همیشه نمی آیند. اولیویه می گوید:
این اتفاق واقعاً سرطانی واسه پیشرفت کشور چین و هم اینکه تهدیدی جدی واسه اقتصاد این کشوره.
منبع: بیزینس اینسایدر